Blogs van MaarOokIk

Ik neem je mee naar waarom ik holistische EMDR één van de mooiste therapievormen vindt waarmee je iets kan helen of loslaten wat jou belast in jouw leven. Daarnaast leg ik in deze blog uit waarom het ‘holistische EMDR’ heet en niet gewoon ‘EMDR’ zoals het in de reguliere zorg genoemd wordt

Enige tijd geleden leerde ik een dame op leeftijd kennen. Ik keek in haar ogen en zag een stukje van mijzelf. Er ontstond al snel een stukje chemie tussen ons. Ondanks dat er ruim 45 jaar leeftijdsverschil tussen ons zit, voelde ik een sterke verbinding. We raakten aan de praat en al snel hoorde ik veel raakvlakken die ik herkende bij mezelf.

Vroeger zou ik deze uitspraak niet begrepen hebben. Of gedacht hebben: hoezo thuiskomen in mijn buik? Of het afdoen als zweverig. Nu is dat het eerste waar ik mee aan de slag ga wanneer iemand in mijn praktijk komt. Omdat ik uit ervaring weet dat als je zo aanstaat of overprikkeld bent, je vaak alleen maar nog in je hoofd zit en in je bovenlijf.

Scannen, aftasten en aanpassen; iets waar wij al op jonge leeftijd mee beginnen. Dit kan het begin zijn van ongewenste overtuigingen die op jouw volwassenleven flink in de weg kunnen gaan staan. Als kind ben je afhankelijk van je ouders en daarnaast ben je ook loyaal aan hen. Zeker op jonge leeftijd ga je er vanuit dat wat zij doen of zeggen, is zoals het moet. Je past je zo goed mogelijk aan wat zij van je verwachten. Je wil lief en goed gevonden worden. Op zich niet zo heel raar, denk je waarschijnlijk.

Voor jezelf kiezen, voor jezelf opkomen, emoties tonen, laten zien en erover vertellen, je soms aanpassen voor de ander en daarbij jezelf niet verliezen, je echt gezien voelen, je zelfverzekerd voelen, jezelf niet voor lief nemen, jezelf niet minder belangrijk of goed vinden dan anderen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Wat zou het toch geweldig zijn als wij dit goed zouden kunnen in elke situatie. Maar wat is dat toch verdomde moeilijk om vol te houden of überhaupt te doen.

“Innerlijk kind werk, waar is dat nou voor nodig?” “Waarvoor is het goed om oude dingen op te halen?” “Klinkt een beetje vaag; ik heb een prima jeugd gehad, dus heb niks te helen aan mijn kindertijd." Dit zijn uitspraken die ik vaak tegenkom en hoor in mijn omgeving en praktijk als mensen bij mij komen met uiteenlopende hulpvragen. Je moet dan denken aan bijvoorbeeld iemand met een burn-out, traumatische ervaringen, angsten, dwang, negatief zelfbeeld of onzekerheid en zo kan ik nog wel meer uiteenlopende voorbeelden benoemen. Het bijzondere is vaak dat ik heel vaak toch met het innerlijk kind aan de slag mag / ga in mijn praktijk. Omdat daar toch vaak iets is ontstaan wat jou nu stagneert of belemmert.

In deze blog wil ik het hebben over bevallingstrauma, maar ook zeker over het stuk wat daar soms aan vooraf gaat wat niet altijd een roze wolk is. De droom om ouders te worden, hebben veel mensen. Als alles loopt zoals de natuur het bedacht heeft en het is misschien wel het mooiste wat er is. Samen met je grote liefde of bewust of ongekozen, alleen kijk je uit naar een wondertje helemaal van jou groeiend in je buik.

Iedereen komt vroeg of laat zichzelf tegen. Negeren is alleen maar uitstellen tot de vulkaan van emoties tot uitbarsting komt en dan is er geen houden meer aan. In deze blog wil ik je meer vertellen over waarom herijken van jezelf en je omgeving zo nodig is op zijn tijd.

Jezelf trouw zijn, is moeilijker dan we denken. Het valt mij op dat we vaak veel drukker zijn met het goed doen voor anderen en trouw zijn aan anderen. Maar dat gaat vaak gepaard met jezelf vergeten of vergeten wat jij nodig hebt.

Deze blog schrijf ik recht uit mijn hart, dus puur met gevoel. Ik deel hierin een stukje kwetsbaarheid van mijzelf over het afgelopen jaar. Ik vind dat je je nooit hoeft te schamen voor het stukje kwetsbaarheid in jou. Je kwetsbaar voelen, zegt niets over wat je wel of niet kan bereiken of doen. Ondanks dat ik ook nog soms zoekende ben naar de juiste balans met mijn lijf, twijfel ik niet aan mijn kwaliteit als coach. Alles valt en staat met jezelf echt kennen en je houden aan de juiste balans die jij nodig hebt om in je kracht te staan. Mijn leven is ook niet het perfecte plaatje en mijn doel is ook niet om jou voor te houden dat het perfecte plaatje bestaat en dat je dat moet nastreven.

We staan allemaal voor uitdagingen door de coronamaatregels. Een ieder raakt dat op zijn eigen manier en aan die discussie ga ik ook geen aandacht schenken. In deze blog wil ik het niet over alle discussies en meningsverschillen hebben die nu erg in ons land rondgaan, maar over hoe belangrijk het is om nog wel aandacht te besteden aan vriendschappen die belangrijk voor je zijn. Waar ik aandacht aan wil schenken, is dat mij opvalt dat veel mensen een kleine bubbel om zich heen bouwen en weinig tot geen contacten daar buitenom hebben. Wil je weten wat ik daarmee bedoel? Lees dan verder!

Ik merk dat ik het volgende steeds vaker in mijn praktijk hoor van vrouwen: “Sorry dat ik huil”, “Sorry dat ik zo wanhopig over kom”, “Sorry dat ik zo onzeker ben”, “Sorry dat ik niet een sterke vrouw ben”, “Vroeger was ik wel een sterke vrouw”, “Ik ben mezelf niet”. En ga maar zo door. We hangen kwetsbaar voelen meteen vast aan het idee dat je dan geen vrouw bent. Maar is dat wel zo?

Aan het werken aan jezelf of investeren in jezelf kleeft voor een grote doelgroep nog een schaamtegevoel. Ik heb het dan niet eens alleen over financiën, maar vooral over het schuldgevoel die ze voelen als ze tijd aan en in zichzelf stoppen. Tijd die ze normaal aan alles en iedereen geven behalve echt aan zichzelf.

Na een blog op papier te hebben gezet, voel ik mij vrij. Vrij, doordat ik mijn gedachtes heb kunnen delen. Vrij, omdat ik inmiddels uit vele berichten van mijn lezers heb mogen horen dat het men soms zo raakt, dat ik die persoon de vrijheid geef en het gevoel geef dat het er mag zijn. En dat we met z’n allen zoveel gevoelens samen delen, ook al leven we in totaal andere leefomgevingen. Je bent niet alleen dus wees nooit bang om ook jouw gevoelens te delen. Want door hardop te benoemen wat er in jou leeft, komt er ruimte. Ruimte voor dat gevoel. Ruimte in vele opzichten in jouw leven, maar onbewust of bewust ook in het leven van de persoon die jij raakt met jouw verhaal.

In deze blog wil ik je helpen en motiveren om dicht bij jezelf te blijven en het beeld van mensen die je liefhebt niet te laten overschaduwen door hun (sterke) mening. Ze zijn zoveel meer dan die sterke mening die misschien niet past bij jouw gevoel of mening.

Zoals ik al eerder heb geschreven, is mijn jaar niet mijn beste jaar geweest. Ik ben heel erg ziek door Corona geweest. Nu 10 maanden verder, begin ik mij weer een beetje mens te voelen. Deze blog kan niet anders dan een heel persoonlijk blog worden. In deze blog neem ik je mee hoe ik 2020 heb beleefd, vertel ik over mijn zware momenten tijdens corona en ook wat het mij heeft geleerd. Wat het met mij en mijn omgeving heeft gedaan en hoe ik toch probeer positief te blijven, wat zeker soms heel moeilijk was (en nog steeds is) tijdens een zware revalidatieperiode. Ook neem ik je mee naar hoe ik kijk naar 2021. Lees mijn hele blog hieronder?

Ik geloof dat als je dichtbij jezelf blijft en dicht bij jouw pure gevoel blijft, je uiteindelijk gelukkiger bent. Maar wat nou als je daardoor aan alle kanten voor uitdagingen komt te staan? 2020 is voor mij - en ik verwacht voor heel veel mensen - wel het jaar waarin ik op de proef ben gesteld om naar mijn gevoel te luisteren, naar mijn hart te luisteren en mijn hart te durven volgen❤ Deze periode vraagt ook om zelfreflectie.Daar gaat deze blog over. Al nieuwsschierig? Lees dan mijn hele blog!

Deze blog schrijf ik om van mij af te schrijven en ook om mensen te motiveren die dit ook ondergaan zodat ze niet opgeven en in zichzelf te blijven geloven. Die energie heb je hard nodig om jezelf hierdoorheen te slaan. Is het een garantie dat je beter wordt? Nee, maar helpt het je. ja, want zonder hoop en vertrouwen verlies je kracht en doorzettingsvermogen en verlies je vooral het overzicht. Wil je meer lezen hoe ik erna kijk? Lees dan de hele blog.

Ik heb een tijdje geen blogs geschreven, omdat Corona ook mij trof. In deze blog schrijf ik waarom corona mij heeft veranderd en wat nu anders is voor mij nu ik weer beter ben en mag gaan revalideren. Nieuwsgierig? Lees dan mijn blog.

Normaal zie ik mijn vriendinnen ook weleens een week niet. Maar nu voelt dat toch anders, omdat ik gewoon niet weet wanneer ik ze weer kan zien en kan vasthouden. Ik mis ze nu al. Niet even een knuffel als je ze tegenkomt. Geen lunchafspraken op het terras of even langsgaan als je merkt dat je vriendin of jij zelf een knuffel kan gebruiken. Geen feestjes. Alles is anders. En ja, ik vind dit het beste besluit, want Corona zal anders nog veel meer ellende veroorzaken. Maar dat neemt niet weg dat iedereens leven op dit moment op zijn kop staat en niemand weet voor hoe lang. Wil je weten hoe ik ermee om ga en in verbinding blijf met mijn vriendinnen? Lees dan mijn hele blog

Alles wat ik heb meegemaakt, alle mooie momenten, minder mooie momenten, mijn schoolcarrière, mijn werkcarrière, mijn mislukkingen en successen, positieve en minder leuke ervaringen hebben wel gemaakt wie ik nu ben als persoon.

Wauw, wat heb ik mij het afgelopen jaar verbaasd over de kijk van mensen op vriendschappen. En dat door een vriendinnenvragenspel dat ik ontwikkeld heb. Die komt binnenkort in de verkoop. Trouwens, wat mij betreft het spel dat je ogen opent en je zal verbazen hoe open je wel of niet bent in je vriendschappen om je heen.

Vandaag is het doe-niks-dag. Elke dag staat wel in teken van iets. Ik moest wel lachen toen ik de lijst met dagen en datums las. Wij mensen worden steeds gekker! Maar soms staan er ook wel nuttige onderwerpen tussen waar wij in de hedendaagse drukte best wel soms even bij stil mogen staan. Dus zo dacht ik: waarom niet ik schrijf een blog over niks doen. Wil je weten wat ik daarover te vertellen heb? Lees dan verder.

“Jezelf zijn”, wat is dat? Wanneer ben je dat? “Wees jezelf!”, dat zeggen we steeds vaker tegen elkaar als goed bedoeld advies, maar wanneer ben je nou jezelf? Ik kan mij nog goed het moment herinneren dat ik op zoek ging naar de betekenis van ‘jezelf zijn’. Ik dacht ook dat je dat nooit altijd kon zijn. Ja, als je alleen bent of met je eigen gezin, maar daar omheen vond ik het een uitdaging. Nu soms nog steeds.

Ik begrijp het niet, altijd weer de standaard vraag: “Wat zijn jouw goede voornemens?” Waarom willen we dat altijd in het begin van een nieuw jaar? Waarom niet midden in het jaar? Of op het moment dat je bedenkt dat je ergens voor wil gaan? En meestal zijn het ook nog doelen die elk jaar terugkomen. Of doelen die niet realistisch of vol te houden zijn.

2019 sluit ik af met een blog over dankbaarheid. Een thema dat voor mij afgelopen week steeds terugkwam. Zo ook bij mijn favoriete meditatie-uurtje bij,Samen,Praktijk voor Persoonlijke groei Daar was de afgelopen week het thema “dankbaar”. Ik vond het zo’n mooi thema dat ik met jullie wil delen waar, wat en voor wie ik afgelopen jaar dankbaar heb mogen wezen en nog ben. En natuurlijk ben ik ook benieuwd naar waar jij dankbaar over bent als je er even bij stil gaat staan. Tag iemand of schrijf het onder deze blog op mijn facebook zodat we met zijn allen dit jaar kunnen afsluiten met positiviteit en inzichten die we van elkaar mogen leren en mee mogen geven in dit leven.

In januari 2019 lanceerde ik mijn eerste blog. Wow, wat vond ik het spannend om mijn verhalen te delen op een groot platform. Zoveel meningen. Zoveel bereik. Inmiddels heb ik heel wat blogs geschreven, waar ik super trots op ben. Zo gaaf dat er zoveel mensen zijn die mij volgen. Zo bijzonder om te horen dat mensen er zoveel aan kunnen hebben.

Ieder mens maakt dingen mee in het leven. Iedereen bewandelt en kiest zijn of haar eigen pad. Ieder mens ontwikkelt op zijn eigen manier. Iedereen heeft ook zijn eigen karakter en eigen valkuilen. Een ieder reageert anders op een situatie die men meemaakt. Dat heeft vaak met angst te maken over het onbekende; het niet te kunnen overzien van ‘wat als’.

Goede vriendinnen hebben dat is super fijn, maar soms ook heel moeilijk. Vind er maar eens één die ook echt een goede vriendin is als je niet de gemakkelijkste blijkt te zijn. De meeste vriendschappen stranden al snel als het te ingewikkeld lijkt te zijn of wanneer je erachter komt dat er een muur zit.

Iedereen kijkt wel eens tegen mensen op of denkt dat het bij de ander allemaal veel beter is. Maar zodra die gedachten te vaak door je hoofd schieten dan wordt dat ongezond, want dan kijk je neer op jezelf en dan doe jij jezelf echt tekort.

Best bijzonder om het verschil zo mee te maken. Een heel grote groep mensen praat nog steeds weinig of liever niet over hun mentale gestel. Men vertelt niet graag dat ze mentaal even niet zo lekker gaan en een burn-out hebben. Er heerst een grote taboe op bij deze mensen.

Is ‘eerlijk zijn’ niet veel dichter bij jezelf blijven? Ik ben benieuwd. Ben jij echt jezelf? Durf jij jezelf te zijn? Of ben je onbewust of bewust je toch anders aan het voordoen dan hoe je werkelijk bent of hoe je je echt voelt? Hoe vaak ben je nou echt eerlijk tegen jezelf en tegen anderen?

Als we een gebroken been hebben, dan ziet iedereen het aan je. Heb je mentaal een (tijdelijke) uitdaging, dan ziet men het niet. Dus je moet het benoemen of uitleggen. Tja, dat is lastig voor de meeste mensen. Niet alleen omdat je het moet benoemen op dat moment, het is ook iets wat je moet blijven herhalen. Mensen vergeten het, ze zien niets aan je, dus dan is het er niet.

Ik dacht: “ik schrijf eens een blog met een onderwerp waar ik zelf ook weleens tegenaan loop.”. Een onderwerp waar ik wel in de loop der jaren een weg in heb geslagen en heb ervaren heb hoe je het ijs kan breken. Nu ik zelf heb gezien dat het kan werken, wil ik jullie lezers een boodschap meegeven: Wil je verandering? Wees zelf de ijsbreker in jouw omgeving!

Wat betekent het woordje ‘verantwoordelijkheid’ voor jou? Blijft het oppervlakkig of besef je wel heel goed dat het eigenlijk van grote invloed is op jouw eigen leven?

Vroeger werd er vaak gezegd: “Mannen die huilen, dat is raar, dat hoort niet, dat is een teken van zwakte.”. Veel mensen hebben hun vader zelden of nooit zien huilen. Gelukkig zie ik wel verandering daarin ontstaan, maar toch is het een diepgeworteld verschijnsel. Emoties tonen doen we erg beperkt in het bijzijn van anderen. Niet alleen mannen, maar ook veel vrouwen huilen niet snel wanneer er anderen bij zijn. Er wordt vaak gezegd: “Ik huil nooit in het bijzijn van mijn kinderen.”, en daar zijn we dan ook trots op.

Wist je dat… een klein groepje mensen om je heen heel belangrijk is? Ja, natuurlijk wist je dat, Maar wist je ook dat deze mensen heel veel invloed hebben op de keuzes van jouw levenspad? Ik ben benieuwd of jij daar bewust van bent.

Iedereen gaat wel eens over hun eigen grens of over de grens van een ander. Bewust of onbewust. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die daar nooit tegenaan loopt. Maar ben jij er ook bewust van dat jij een grens hebt? Zijn jouw grenzen voor jezelf duidelijk? Mijn ervaring is dat het daar vaak misgaat. Veel mensen hebben dat niet voor zichzelf duidelijk of stellen ze steeds bij, omdat “nee” zeggen te moeilijk is. Wat ook gebeurt, is dat men het wacht moment afwacht en later merkt dat ze het eigenlijk anders wilden of niet als fijn hebben ervaren.

Iedereen heeft karaktereigenschappen die veel positiviteit met zich meebrengen, maar je tegelijkertijd ook in moeilijke situaties kunnen brengen, waardoor je jezelf kan verliezen en waardoor jezelf voorbij gaat lopen.

Ik heb zin om jou verder te helpen met jezelf te ontdekken en het beste in jezelf naar boven te halen, zodat ook jij kan zeggen: “2019 kom maar op!” Ik kijk al 2 jaar uit naar het moment dat ik er klaar voor ben om met mijn nieuwe plannen en ideeën echt aan de slag te gaan. En ja, wanneer ben je er nou echt klaar voor als je een perfectionist bent zoals ik? Als ik dat leidend zal laten zijn, vrees ik nooit! Dus hier ben ik met mijn eerste blog...