Scannen, aftasten en aanpassen; iets waar wij al op jonge leeftijd mee beginnen. Dit kan het begin zijn van ongewenste overtuigingen die op jouw volwassenleven flink in de weg kunnen gaan staan.
Als kind ben je afhankelijk van je ouders en daarnaast ben je ook loyaal aan hen. Zeker op jonge leeftijd ga je er vanuit dat wat zij doen of zeggen, is zoals het moet. Je past je zo goed mogelijk aan wat zij van je verwachten. Je wil lief en goed gevonden worden. Op zich niet zo heel raar, denk je waarschijnlijk. We horen vaak nu nog steeds die zin: “Je moet altijd respect hebben voor je ouders en luisteren naar je ouders.” Velen van zijn dan opgegroeid met de woorden: “Ik ben de baas.” Heel zwart wit gezegd en dan zeg je eigenlijk: “Jij schikt je volledig naar hoe ik vind dat jij moet zijn en wat jij wel en niet mag voelen.”
Alle kinderen beginnen dus al vroeg met scannen, aftasten en jezelf aanpassen. Het ene kind is daar wat gevoeliger voor dan de ander. Gelukkig zijn er genoeg kinderen die in een veilige omgeving opgroeien. Daar zullen kinderen in zekere mate ook dit gedrag vertonen, maar die krijgen vaak gelukkig meer ruimte om hun pijlen naar binnen te richten en hun eigen ik-waarde over het algemeen positiever te kunnen ontwikkelen.
Maar helaas hebben heel veel kinderen zichtbaar of onzichtbaar geen veilige omgeving waar ze in opgroeien. Deze groep mensen begint dus al vroeg met het verliezen van zichzelf of misschien wel nooit de echt ik te ontwikkelen. Ze hebben zich al heel vroeg aangeleerd om zichzelf onzichtbaar te maken met de gedachte erachter: “Hoe liever ik ben, des te veiliger ik ben.” Daarom hebben deze kinderen zichzelf al vroeg aangeleerd om hun antennes constant naar buiten te richten om zich maar veilig te kunnen voelen. Als je daar als kind heel veel mee bezig bent als overlevingsmechanisme, is de kans heel groot dat je ook heel veel ongewenste overtuigingen met je meedraagt. Denk aan overtuigingen zoals: ik ben het niet waard, ik ben niet goed genoeg en ik mag mezelf niet zijn. En zo zijn er nog veel meer ongewenste overtuigingen te noemen die kunnen ontstaan uit deze situatie.
Deze mensen gaan door het leven met een masker op, ze duwen hun ‘eigen ik’ weg en vallen in patronen van constant anderen willen pleasen. Ze zijn een kei geworden om zichzelf weg te cijferen en zichzelf aan te passen aan de ander. Eigenlijk werken deze mensen keihard om maar goed gevonden te worden, om maar niet afgekeurd te worden, om maar lief gevonden te worden en om maar iemand te zijn die ze diep van binnen niet zijn.
Je geeft jezelf hierdoor geen bestaansrecht.
Dit kan je heel lang volhouden en vaak duurt het heel lang voordat je in staat bent om de spiegel in te kijken. Er komt een moment in je leven dat dit je opbreekt. Je wordt ziek, je raakt mentaal uitgeput, je voelt je niet gezien en heel alleen. Alles in jouw hele lijf roept: “Ik kan niet meer.” Dat kleine beschadigde meisje/jongetje in jou wil niet langer in de schaduw staan. Dat snakt naar liefde, begrip hij/zij wil zich gezien voelen en erkend worden.
Dit is het punt in jouw leven dat je moet kiezen om jouw pijn onder ogen te komen. Vaak voelt het ook als dat je geen keus meer hebt. Je staat stil en verkrampt in je lijf. Verkramping wordt ook wel blokkades genoemd in je lijf. Blokkades beheersen je hele zijn met pijnen of stilstaan. Je komt in een identiteitscrisis. Je weet werkelijk niet meer wie je bent of wil zijn en dat beangstigt je enorm; zo ken jij jezelf helemaal niet. Vaak lukken de meest normale dingen niet meer en alles voor wat er binnen moeten komen, is er simpel weg geen ruimte meer. Je voelt je leger dan ooit. “Hoe nu verder?”, is de enige vraag die roept.
Het is tijd om te ontdekken wie jij nu bent zonder al die maskers op te zetten. Het is tijd om in plaats van jouw voelsprieten constant aan te hebben voor de mensen in jouw omgeving, te gaan onderzoeken en te voelen wat jij nodig hebt. Wees niet bang om daarvoor begeleiding te zoeken. Neem jezelf eens serieus, gun jezelf de liefde en de ruimte die je jaren aan anderen gaf. Dat besluiten te doen, is stap 1 naar een beter leven; jouw leven. Een leven met paden die jij kiest. Niet omdat een ander dat zegt of verwacht, maar omdat jij dat verdient en voor kiest uit liefde voor jezelf.
Nee, makkelijk is deze weg niet. Je zal heel veel moeten loslaten. Je zal diepe pijnen gaan doorvoelen. Maar het is een reis die je verdient.
Ik zou heel graag jouw hand pakken om samen met jou die veiligheid in jouzelf te gaan opzoeken. Jou begeleiden op een fijne, zachte, holistische manier zodat je kan ontdekken wie jij werkelijk bent. Door weer te durven voelen wat er bij jou gebeurd. Door te gaan ontdekken welke keuzes voor jou het beste voelen op dit moment.
Ik werk met een holistische benadering, omdat ik geloof dat iedereen anders is dus ook een andere manier van traumaverwerking nodig heeft en om te kunnen helen. Samen met jou zoeken we weer de verbinding met jezelf op door te werken aan meer het weer in je lijf komen en durven zijn. Daarnaast werk ik veel met Holistische EMDR. Op mijn website kan je daar veel meer over lezen.
Herken jij je in dit blog of loop je ergens anders tegen aan? Voel jij een ‘ja’ bij mij en mijn manier van werken? Voel je dan welkom en neem dan contact met mij op zodat we elkaar kunnen ontmoeten en kunnen kijken naar wat ik voor jou kan beteken.
Voel je een ‘nee’ bij mij? Weet dan dat dat ook helemaal goed is. Maar gun jezelf dan wel een ‘ja’ en zoek iemand die bij jou past. Want prachtig mens, jij verdient het om bestaansrecht te voelen en de wereld mooier te maken door jezelf niet langer te verstoppen.
Heel veel liefs,
Debbie Pouwels
MaarOokIk.nl
