13:25 uur @ 17-02-2019

Met elkaar houden we de cirkel van niet willen ontvangen en geen hulp vragen in stand. Zullen we het ijs breken in onze eigen omgeving?

Ik dacht: “ik schrijf eens een blog met een onderwerp waar ik zelf ook weleens tegenaan loop.”. Een onderwerp waar ik wel in de loop der jaren een weg in heb geslagen en heb ervaren heb hoe je het ijs kan breken. Nu ik zelf heb gezien dat het kan werken, wil ik jullie lezers een boodschap meegeven: Wil je verandering? Wees zelf de ijsbreker in jouw omgeving!

Misschien heb jij dat ook wel; je hebt een groepje mensen om je heen gebouwd die veel voor je betekenen. Je deelt lief en leed met elkaar. Iedereen heeft zijn eigen rugzakjes gevuld, heeft nare ervaringen gehad en is gekwetst in het leven. We worden ouder en we dragen dat met ons mee. Met elke keuze die we maken, vallen we terug op ons eigen referentiekader. Jouw keuzes zijn dus niet altijd objectief. Je kijkt terug op eerdere ervaringen en beslist dan wat je gaat doen. “Natuurlijk, zo werkt dat”, denken we, maar is dat echt zo of is dat gewoon een keuze?

Het verleden bepaalt?

Besef je je ook weleens hoeveel kansen op mooie vriendschappen, ontmoetingen of ervaringen je laat lopen? Dit omdat je het verleden laat bepalen dat het heden niet anders kan zijn? We vergeten soms dat we met andere mensen te maken hebben, die dus niet per se hetzelfde doen of zeggen als iemand uit het verleden die je gekwetst heeft. We vergeten dat we zelf ouder zijn geworden en meer mensenkennis en inzichten hebben ontwikkeld. En vaak dus ook anders denken en doen.

Toch besluiten veel mensen hun hart te sluiten voor alles wat te dichtbij komt ook al voelt iets zo goed. Als het te dichtbij komt, duwen we ze het liefst weg of remmen we het af. Want ja, je hebt jezelf beloofd dat niemand jou meer mag kwetsen. Dat gebeurt jou één keer, misschien wel drie keer, maar daarna is het echt klaar. Je besluit dat nooit meer iemand zo dichtbij mag komen en jou mag leren kennen in het meest kwetsbaarder pure zijn die jij bent.

Je hebt een heel duidelijke grens getrokken. Goede vrienden komen wel dichterbij, maar: “Ho! Stop! Ook zij mogen niet door de laatste deur.”

Niet alleen jij doet dat, jouw omgeving meestal ook. Misschien heb je wel allemaal andere behoeftes en misschien wil jij niet een heel diepgaande vriendschap. En vind je het prima om alleen over koetjes en kalfjes te praten of alleen maar samen in de kroeg te staan en op de bar te dansen. Dat is natuurlijk ook jouw goed recht.

Maar we willen (denk ik) wel allemaal een vriend of vriendin die jou echt kent en die jou kan lezen. Die jouw tranen door je lach ziet. Waarbij je echt kwetsbaar jouw ziel kan blootgeven en waar je hulp aan durft te vragen zonder schuldgevoel hieraan over te houden.

Wees de ijsbreker in jouw omgeving!

Hoe doe je dat? Dat begint bij jezelf. Door zelf te stoppen met remmen en wegduwen van iemand die jij vertrouwt. Zet zelf de stap naar kwetsbaar zijn. Zet zelf de stap om iemand echt toe te laten. Praat met elkaar over wat je hebt meegemaakt, praat met elkaar waarom je reageert zoals je reageert. Vraag elkaar waarom iemand iets moeilijk vindt.

Durf dieper te gaan met jouw vragen dan alleen het oppervlakkige laagje. Toon jouw emoties: huil, lach, wees onzeker, et cetera. Gooi het eruit. Vertrouw op jouw onderbuikgevoel dat deze persoon jouw geen pijn wil doen. Bouw het wel rustig op in meerdere gesprekken. Peil eerst een paar keer met wat gesprekken of het echt goed zit en goed blijft voelen. Of dat wat je vertelt echt tussen jullie blijft en niet bij anderen terechtkomt. Of er niet iets verandert tussen jullie wat niet prettig voelt. Mochten deze signalen goed voelen, gun jezelf en de ander dan jullie vriendschap en de bijbehorende verdieping van de vriendschap.

Ieder mens heeft een soulmate nodig

En misschien wel meer dan één! Want ik geloof niet dat het bij één persoon hoeft te blijven. Ik heb meerdere vriendinnen die mij echt mogen kennen. En ja, ik ben ook wel heel voorzichtig en dat is ook goed denk ik. Want niet iedereen verdient het om zo dichtbij mij te mogen staan. Maar de clou van mijn verhaal is dat wanneer jij de eerste stap zet naar open zijn over wie jij echt bent, zal je merken dat de ander zich ook langzaam (of soms snel) open gaat stellen voor jou. Jij breekt het ijs en geeft de ander het vertrouwen dat ook hij/zij kwetsbaar kan zijn bij jou.

Breekt geen van beiden het ijs? Dan kom je niet verder. Je blijft botsen tegen een muur. Met het gevolg dat je misschien wel die vriendschap kwijtraakt. Want als je alleen maar blijft roepen: “Ik heb veel meegemaakt, ik stel mij niet kwetsbaar op, ik vind het eng.” en je zet weinig tot geen stappen, dan kan dat gewoon jouw vriendschap kosten. Je zegt eigenlijk: “Ik vertrouw jou niet.”. Een vriendschap bestaat uit vertrouwen. Dus dan gaat het stuk of dan gaat het terug naar heel oppervlakkige en ongemakkelijke momenten omdat je vastloopt en de ander alleen maar mag toekijken hoe jij worstelt met jezelf.

Want als je al zo close bent dat je de figuurlijke muur mag laten aanraken, waarom bouw je dan geen deur? Je laat niet voor niets iemand al tegen jouw kwetsbare muurtje aanlopen. Die persoon heeft waarschijnlijk al veel muurtjes van jou mogen ontlopen waar een ander nog ver vóór staat. Ik denk dat je soms mensen niet voor niets ontmoet. We kunnen elkaar verder helpen en dingen leren. Maar zolang jij het ijs niet breekt, houdt het ergens op. Zonde, want er zat meer in.

Mijn hart gaat ook soms helemaal open

Ik heb onlangs ook iemand weer binnengelaten in mijn hart. En bah, wat is dat toch eng. Alle negatieve referentiekaders en redenen waarom ik het niet moet doen, stalkten me in mijn hoofd. Terwijl mijn onderbuikgevoel zei: “Wat een fijn mens, ik voel een klik en we hebben elkaar genoeg te bieden. Ik wil deze vriendschap zo graag een kans geven.”

Ik heb diepgaande gesprekken en wil meer weten en meer vertellen aan elkaar. En bam! Daar staat mijn dikke, grote beschermmuur die zegt: “Doe nou niet. Dadelijk heb je spijt!” Het verleden en de referentiekaders roepen naar me uit angst. Ik dacht na een paar weken stoeien: “Daag, het is genoeg.”, soms moet je gewoon door angst heen en jezelf in het diepe gooien. Garantie heb je nooit, maar moet je daarom mooie kansen en vriendschappen laten lopen? Ik leef in het nu en iedereen verdient een eigen kans. Ik wil ook niet aangekeken om fouten of vreemde keuzes van een ander. Dan moet ik mensen zelf ook de kans geven om mij te laten voelen dat het ook een positieve ervaring kan zijn. En dat het ook een verrijking kan zijn in plaats van een illusie.

Je ontneemt jezelf zoiets moois door mensen geen kans te geven om jouw mooie jij te laten zien. Ik heb inmiddels een aantal vriendinnen zonder dikke muur mogen leren kennen en geloof me het brengt alleen maar meer begrip voor elkaar en meer vertrouwen in elkaar. Ik vind mensen veel mooier als ze puur durven zijn en heel dicht bij zichzelf durven te blijven met alles wat daarbij hoort. En zij mij ook, dat weet ik zeker! Zo niet? Dan horen zij dus niet in dat kringetje rond mijn hart.

Mijn boodschap

Durf mensen die het verdienen en die voor jou echt goed voelen, toe te laten in jouw pure zijn. Breek het ijs en durf kwetsbaar te zijn. Dan is de kans groot dat haar of zijn muur ook afbrokkelt en dat jullie samen een heel mooie, pure, gelijkwaardige vriendschap tegemoet gaan. Een vriendschap waarin je ook zonder schuldgevoel en minderwaardigheidsgevoel echt op elkaar kan vertrouwen en hulp aan elkaar kunt vragen en ontvangen. Gun jezelf om een toekomt te hebben zonder steeds maar door het verleden je keuzes te laten bepalen.

Echt dat is zo zonde van alles wat er nog aan mooie kansen voor je liggen. Geniet en leef het mooie leven.

Wil je een stap maken? Hieronder een opdracht voor jou!

Wat heb je nodig?

  • Een groot vel papier en schrijfblok
  • 1 stift
  • 1 pen

Je maakt op dat grote vel papier een kleine cirkel en daar omheen nog drie cirkels. Voor elke cirkel pak je een andere kleur. Daarna pak je een schrijfblok en schrijf je alle namen op van mensen die je liefhebt en ook andere mensen die een rol spelen in je leven: dus jouw gezinsleden, vrienden, vriendinnen, familie, collega‘s, jouw leidinggevende en misschien wel jouw buren. Iedereen mag erop.

Nu leg je het vel met de cirkels erop voor je. De middelste kring, Dus het kleinste kringetje is heel dicht bij je hart. Die noem ik nummer 1. Dan heb je daarna 2. En zo ga je verder.

Nu ga ik aan de cirkels een betekenis geven:

Cirkel 1

Is de cirkel om je hart, met mensen die heel dichtbij je staan. Daar schrijf je alleen de namen in die daar voor jou mogen staan. Dit zijn de mensen die jou echt mogen kennen en dus jou ook het meest kunnen en mogen raken. Zij zijn jouw hoogste prioriteit. Je houdt heel veel van deze mensen en zij van jou. Je bent er voor deze mensen waar je kan en zij zijn dat voor jou. Zorg dat deze relatie wel gelijkwaardig is (als het volwassenen betreft). Wees kritisch, want niet iedereen verdient het om daar te staan.

Cirkel 2

Deze mensen betekenen veel voor je. Ze kunnen en mogen jou ook raken, maar staan wel al wat verder van je af dan de mensen in cirkel 1. Je bent er voor ze en zij zijn er voor jou, maar nooit ten koste van jezelf. Wees ook kritisch of ze dit plekje verdienen.

Cirkel 3

Dit zijn mensen die je wel kunnen raken maar niet zo erg. Je denkt na over hun feedback en je bent er voor ze, maar je bedenkt wel eerst goed of daar ruimte voor is en nooit ten koste van jezelf. Ze zijn niet je eerste prioriteit dus hebt duidelijke grenzen voor deze mensen.

Cirkel 4

Deze mensen staan erop maar mogen je niet zo erg raken dat het je te veel doet. Ze kennen je niet echt, dus waarom zou je wat van hun mening aantrekken? Ze zijn niet belangrijk genoeg voor jou. Je gunt ze geluk, maar ze mogen jouw geluk niet beperken, dat laat jij emotioneel niet toe. Je trekt voor deze mensen een hele dikke vette grens.

En dan?

Als je dit voor jezelf in kaart heb gebracht zal je merken dat je jouw emoties en gevoelens veel meer op een rijtje krijgt. Het zal je verbazen dat het anders wordt als je het invult op papier dan als het alleen maar in je hoofd zit. Het gaat je ook helpen met betere keuzes en inzichten. Kijk ook echt even goed naar wat die persoon met jou doen. Neem de mensen goed in je op en bedenk hoe alles tussen jullie loopt en maak dan een goed overwogen keuze in welke kring je hen plaatst.

Denk niet aan wat die ander daarvan vindt. Denk wat jij ervan vindt en wat jij voelt bij die vriendschap of band. Zijn er veel dingen gebeurd en kwetst het jou veel? Of ze nou in cirkel 1 of 2 staan of soms in 3, dan zegt dat niet of dat je niet heel veel van die persoon houdt. Het zegt meer of jullie relatie gelijkwaardig genoeg is met wederzijds vertrouwen en er voor elkaar zijn. En of jullie verwachtingen van elkaar gelijkgestemd zijn.

Is dat niet zo, dan moet je hen soms uit eigen bescherming een kringetje verder zetten. Of in gesprek gaan erover.  Veel mensen hebben geen kringen om hun hart. Ik vroeger ook niet. Iedereen kon mij even hard raken. Dat gaat je vroeg of laat op breken. Daarom deze opdracht.

Het mooie is dat als je dit goed in kaart heb gekregen, dan zie je ook heel duidelijk welke mensen een kans verdienen om jouw pure jij te mogen ontmoeten. De mensen in cirkel 1 zeker en uit cirkel 2 kan je voorzichtig met mensen mooie stappen naar verdieping gaan maken en kijken of er wat ontstaat.

Ik hoop dat jullie het een leerzame blog vonden en dat het jullie aan het denken zet.

Veel liefs Debbie Pouwels




Delen: