Iedereen heeft karaktereigenschappen die veel positiviteit met zich meebrengen, maar je tegelijkertijd ook in moeilijke situaties kunnen brengen, waardoor je jezelf kan verliezen en waardoor jezelf voorbij gaat lopen.
Zo is een sterk verantwoordelijkheidsgevoel er één van. Een burn-out kan daar een gevolg van zijn. Ben jij bijvoorbeeld op je werk altijd degene die al het hooi op zijn/haar vork neemt omdat jij de eindverantwoordelijke bent of omdat je dan zeker weet dat het goed gebeurd? Dan zal je waarschijnlijk weinig “nee” zeggen en moeten waken dat je daar niet in door gaat slaan. Die valkuil ligt altijd op de loer bij personen met een sterk verantwoordelijkheidsgevoel.
De kunst is om te leren dat je niet alles alleen kan dragen. Je bent onderdeel van een team en je zal moeten leren dat je anderen ook de ruimte mag geven om hun verantwoordelijkheid te nemen. Wat is nou daadwerkelijk het ergste wat er kan gebeuren? Je kan gewoon niet voor alles de verantwoordelijkheid hebben, dat gaat je vroeg of laat je opbreken. Je moet daarin de juiste balans zoeken en ja, soms pakt het niet uit zoals jij dat had gedaan, maar alles alleen doen, werkt ook niet.
Dit geldt niet alleen voor jezelf en voor je collega’s, maar ook voor je privéleven. Want de kans is groot dat je je werk mee naar huis neemt en vervolgens prikkelbaar thuis zit of weinig aandacht hebt voor jouw kinderen, jouw vrouw of jouw man. Alles en iedereen die belangrijk voor je zijn, doe je dan bewust of onbewust te kort en neem je voor lief. En het belangrijkste: je vergeet jezelf en je doet jezelf te kort. Je raakt misschien jezelf en andere mensen nog kwijt. Was dat het jou waard?
Mensen die graag zorgen en anderen willen helpen, lopen ook tegen dit probleem aan. Waar trek je nou je grens tussen er genoeg voor iemand zijn en niet jezelf erin te verliezen?
Tegen deze ben ik zelf ook aangelopen. Ik wilde er altijd voor iedereen zijn, maar achteraf bleek dat ten koste van mijzelf te gaan. Ik voelde mij verantwoordelijk voor het geluk van een ander en wilde ook alles oplossen en alles voor iedereen regelen. Dit zie ik meer mensen doen. Ik weet nu dat dat iets is wat je jezelf oplegt. Niemand verwacht dat van je en je mag daarin je eigen grenzen aangeven. Sterker nog, je moet daar je eigen grenzen in aangeven. Alleen jij weet wat voor jou een grens is. Mensen die op dat moment op jou leunen zien dat niet, omdat jij een ster bent in het verbergen van je eigen vermoeidheid of dat je ook even geen oplossing weet.
Daaraan toegeven zet je aan het wankelen, want wat nou als ze denken dat je er niet genoeg voor hen bent en ze in de steek laat? Wat nou als ik nu een stapje terug doe en het helemaal misgaat met die persoon? Zo nog veel meer redenen heb je voor jezelf bedacht om maar niet de verantwoording bij de persoon zelf neer te leggen. De mensen die op je leunen, raken er ook aan gewend en gaan onbewust steeds meer op je leunen. Jij geeft hen zelf die ruimte en misschien moedig je het onbewust ook nog extra aan door maar steeds meer hulp en steun aan te bieden of door problemen over te nemen.
De mensen in jouw omgeving groeien ook mee in dat patroon, omdat jij nooit “nee” of “ho, stop!” zegt. Jij bent zelf daar verantwoordelijk voor en hebt er zelf schuld aan. Niet die andere persoon. Vroeg of laat merk je ook dat dit beter in balans moet komen. Je kan er voor iemand willen zijn, maar vergeet jezelf en/of je gezin niet. Je kan pas voor een ander zorgen als je ook goed voor jezelf zorgt. Stop met excuses zoeken. Zoek balans en je zult zien dat de mensen om je heen het meestal zullen begrijpen en je nog steeds die lieve dochter, zoon, partner, vriendin of vriend vinden waar ze op mogen en kunnen leunen als ze er even doorheen zitten. Zij hebben er ook helemaal niets aan als je jezelf verliest in verantwoordelijk voelen voor dingen waar jij helemaal niet verantwoordelijk voor bent. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen leven. Jij ook!
Wees bewust van je eigen valkuilen. Een sterk verantwoordelijkheidsgevoel is een heel mooie eigenschap, maar valt of staat met balansen. Durf soms even kritisch naar jezelf te kijken of sta even stil bij opmerkingen van anderen. Geef balans aan deze mooie karaktereigenschap. Wees vooral niet bang voor een verandering en om dingen soms wat ruimte te geven. Mij heeft deze bewustwording heel veel gebracht en ik hoop dat jij nu ook even stilstaat bij jouw verantwoordelijkheidsgevoel en jouw balans daarin.
Liefs Debbie Pouwels
