Best bijzonder om het verschil zo mee te maken. Een heel grote groep mensen praat nog steeds weinig of liever niet over hun mentale gestel. Men vertelt niet graag dat ze mentaal even niet zo lekker gaan en een burn-out hebben. Er heerst een grote taboe op bij deze mensen.
Aan de andere kant zie ik ook een generatie ontstaan die er wel openlijk voor uit durft en wil komen. Een deel van deze groep mensen is er heel open over en schrijft een post op Instagram of Facebook waarin ze vertellen over hun burn-out; waarom ze afwezig zijn van hun werk of zelfs waar ze tegen aan liepen. Wat ik ook zie, is dat men social media gebruikt als uitlaatklep om het van zich af te kunnen schrijven tijdens een burn-out.
Niets is wat mij betreft per se goed of fout. Ik ben van mening dat je er vooral mee om moet gaan, zoals het voor jou het beste voelt. Wel vind ik het belangrijk dat er meer over bekend wordt, juist omdat er zoveel mensen mee te maken krijgen. Door meer bekendheid wordt er meer bewustwording gecreëerd over de signalen en voortekenen van een burn-out. Daarnaast zal men zich er sneller aan toe durven te geven en dus sneller kunnen gaan werken aan het herstel.
Als iemand zich bezeerd heeft bij het sporten of door iets anders, dan accepteren we het meestal wel dat andere mensen tegen ons zeggen: “Zou je het niet even laten nakijken bij de dokter?” of “Doe je wel rustig aan met je voet?”. Maar zie je dat iemand mentaal niet zo lekker gaat, dan ligt dat heel gevoelig en zal je wellicht minder snel geneigd zijn om daar op te reageren.
Wil je daar wel op reageren, dan moet je dat heel voorzichtig doen, want een groot deel van de mensen voelt zich snel aangevallen of voelt direct schaamte als het om mentale kwesties gaat. Men heeft het idee dat ze zwak zijn en het voelt als falen als je toegeeft dat het niet zo lekker gaat. Ook zijn veel mensen bang om nooit meer serieus genomen te worden of weer moeilijk aan het werk te kunnen komen.
Eigenlijk zou dat niet nodig moeten zijn. De meeste mensen die een burn-out hebben gehad, zijn daarmee aan de slag gegaan en zijn daarna juist sterker geworden en weten wat hun valkuilen zijn. Mensen die hebben geleerd van hun burn-out kunnen vaak beter balansen tussen ‘aan staan’ en ontspannen.
VRIENDELIJK DOCH DRINGEND VERZOEK: Bestempel jezelf of een ander niet als niet-sterk of (erger nog) als gefaald of als voor altijd afgeschreven.
Mensen die in een burn-out hebben gezeten, aan zichzelf hebben gewerkt en de burn-out achter zich hebben kunnen laten, weten beter waar hun grenzen liggen en voelen meer verbinding met hun lichaam dan vóór hun burn-out. Daarom is het juist niet verkeerd om erover te praten. Je kan een ander daardoor inspireren of misschien wel helpen zodat de ander er misschien wel eerder door op de rem durft te trappen.
Dan moeten we er wel met z’n allen meer over durven praten en een burn-out serieus gaan nemen. Het is niet een griepje die na een week over is. Het zit niet alleen tussen je oren, gaat niet over na een weekje goed slapen en niet na één goed gesprek. Nee, je moet er serieus mee aan de slag en is niet eenvoudig om van af te komen. Daarom zou het juist fijn zijn als we er met z'n allen wat meer over zouden weten, het meer accepteren dat het iedereen kan overkomen en dat je je er niet voor hoeft te schamen en al helemaal niemand op mag veroordelen.
Ik zeg altijd: “Een burn-out heb je niet alleen, dat heb je samen.”, en dat geldt niet alleen voor jou en je naasten. Nee, dat mag je best breder zien. We houden het samen in stand door onbegrip en onwetendheid en soms zelfs door het egoïsme van de mensen onderling. Niet alleen op de werkvloer valt hier nog veel verbetering te behalen, maar ook in onze sociale kringen om ons heen. Verdiep je eens in elkaar, maar dan ook eens echt. Vraag niet alleen eens aan iemand in het voorbijlopen: “Hoe gaat het met jou?”. Blijf ook eens even staan, wees stil en luister eens echt wat het antwoord is.
Denk eens echt mee met mensen als dat gewenst is. Ik hoor zo vaak van mensen, en ik heb het zelf ook ervaren, dat mensen in moeilijke tijden het gevoel hebben dan pas hun echte vrienden te leren kennen. Dit is het moment om te laten voelen dat jij ook die echte vriend bent en er ook bent als het wat minder gaat. Het leven is niet alleen een feestje; het leven is soms ook gewoon stom en dan kan jij het lichtpuntje en steun zijn zodat de feestjes misschien weer wat eerder kunnen komen.
Komen jullie ook 5 juni 2019 naar onze burn-out-kennisavond in Koog aan de Zaan?
Wij gaan op deze avond een verandering inzetten: geen schaamte meer voor burn-outs. Wij zijn er als stel ook samen doorheen gegaan; mijn man had een burn-out. Wij willen jullie met ons verhaal, ervaringen en vakkennis meer kennis geven over wat een burn-out is, hoe je het kan voorkomen en hoe je het kan verhelpen. Ik ben opgeleid als burn-out-coach dus naast persoonlijke ervaringen zal ik deze avond óók als burn-out-coach deze avond leiden.
De volgende onderwerpen komen aan bod:
Deze avond is voor iedereen die geïnteresseerd is in dit onderwerp. Of je nou zelf een burn-out hebt of de partner bent van iemand met een burn-out, je bent welkom. Ook mensen uit de omgeving van iemand met een burn-out zijn van harte welkom op deze avond. Of je nou familie, vrienden, collega’s of zelfs een werkgever bent, deze avond gaat je meer inzicht geven over wat een burn-out is, wat het betekent, waar je samen tegen aan kan lopen en hoe je het samen kan oppakken.
Ben je geïnteresseerd? Bestel dan hier je kaarten!
Heel veel liefs, Debbie Pouwels
