Corona heeft mij veranderd
Een paar maanden geleden zat ik nog in een lunchcafé met vriendinnen met een kop thee en koffie te praten over wat wij de komende tijd wilden doen. Doen met onze bedrijven en ook andere uitjes en plannen. Het komende half jaar had ik al helemaal uitgestippeld; een planning was zeker nodig. Vakantie met één van mijn beste vriendinnen met als doel even samen helemaal tot rust komen in Frankrijk. In een gebied waar alleen natuur om ons heen is en waar we in de avond met een glas wijn voor ons zelf gemaakte vuur konden kletsen of konden genieten van de stilte. Ik had het nodig even ‘back too basic’, even los van het normale leven en opladen voor alles wat daarna op mijn pad gaat komen. Verbouwingen, maar ook mijn bedrijf nog meer zichtbaar maken. Een vakantie waar ik enorm naar uitkeek.
Mijn man en ik dromen al jaren van een verbouwing. Nou, meer van het resultaat, hahaha, maar we kijken er zo naar uit dat we zelfs zin hebben in de verbouwing. Gewoon stapje voor stapje je droomhuis te zien gebouwd worden. Van het idee verscheen bij mij al een glimlach op mijn gezicht. En we hadden eindelijk de perfecte aannemer gevonden, dus wat waren we blij. We fantaseerde al hoe we in onze nieuwe keuken staan te koken voor onze vrienden. En hoe we samen met het gezin een spelletje spelen in onze mooie ruime woonkamer voor onze sierhaard. Met lekkere hapjes. In augustus zal het klaar zijn. Hoe gaaf is dat? Dan konden we de zomer nog heerlijk genieten en BBQ in de tuin doen.
En dan zouden we in augustus op vakantie gaan met onze beste vrienden en hun zoontje naar Turkije. Iets waar we al jaren naar uitkeken samen. Mijn vriendin en ik zagen ons al zitten met een cocktail bij het zwembad. De kinderen hebben allemaal hun zwemdiploma’s en die konden heerlijk zwemmen om ons heen. En de mannen, die zagen het ook helemaal zitten. ‘s Avonds bij zonsondergang samen dineren. Ja, we zagen het voor ons. 2020 zou het jaar worden waar we deze plannen lieten uitkomen.
Het klinkt misschien heel materialistisch en dat is het ook, maar voor ons zit er ook heel veel warmte en liefde in. Het zijn dromen waar we hard voor gewerkt hebben. Waar we ook dingen voor gelaten hebben.
"Maar dan besef je ineens dat niks zeker is. Ook niet als je het uitstippelt."
Het leven is niet uit te stippelen. Iets voor mij als “controlfreak” best even iets wat mij overviel. Corona veranderde alles.
Ik werd heel ziek vlak voordat Nederland in intelligente lockdown ging.
‘k Werd op een zaterdagnacht plotseling ziek. Het begon met milde klachten waar ik nog van dacht dat ik gewoon griepje te pakken had. Met de dag werd het erger. Ik wist toen dat dit niet goed was. En mijn man wist het ook. Ik belde met de huisarts en waar ik al bang voor was, de huisarts vertelde dat ik Corona had. Het werden vier slopende enge weken waar ik soms naar lucht moest happen en waar praten al niet eens meer lukte. Vier weken lag ik op bed in de hoop elke dag het gevoel van verbetering te merken. Ik zat op het randje van opname. Maar ik wilde zolang mogelijk bij mijn gezin blijven.
Mijn huisartsen hielden dagelijks contact, maar ze zeiden ook dat het afwachten is hoe sterk mijn lichaam is of ik het red. Bij erger worden van de symptomen zou ik meteen opgenomen worden of ik dat nou wilde of niet. Ik ben nog nooit zo bang geweest om dood te gaan. Ik was de controle kwijt over mijn lijf mijn leven. Huisartsen konden ook niet zeggen hoe het zou aflopen.
Gelukkig kwam het met mij goed. Al raad ik anderen zeker aan om eerder het ziekenhuis te accepteren. Ik heb het mezelf niet makkelijker gemaakt. Ik wilde niet onnodig een bed innemen. Maar achteraf was extra zuurstof geen overbodige luxe geweest. Dan was ik misschien minder uitgeput geraakt. Geen keus is fout; doe vooral waar jij je goed bij voelt en wat de (huis)artsen jou adviseren te doen.
Ik ben nu weken verder en gelukkig heb ik geen Corona meer.
En ja ik ben nog aan het revalideren en lig nog veel in bed, maar het komt goed dat geloof ik. Ik durf weer te dromen verder dan de dag van morgen al zou ik nooit meer hetzelfde dromen. En dat de plannen hierboven niet door gaan of uitgesteld worden is totaal onbelangrijk. Gezondheid staat boven alles. En laat de controle los; het leven is niet uit te stippelen.
Corona heeft mij verandert.
Ik geniet nu van alle kleine dingen in het leven nog meer dan ik al deed. Ik ben mijn lijf dankbaar dat ze sterk genoeg was. Ik ben mijzelf dankbaar dat ik in mezelf bleef geloven ook al had ik geen controle. Ik zorgde dat ik rustig bleef en dat mijn angst niet won. Ik creëerde houvast die niemand kon geven. Ik heb geleerd dat ik niet alles onder controle hoefde te houden en ik dat los moest laten. Mijn gezin draait ook zonder mij. Mijn vriendinnen redden het ook zonder mij te spreken. En ik ben hen dankbaar dat ik dat heb mogen zien en voelen. Zij waren er voor mij en ik liet dat toe op een manier zoals ik dat nog nooit heb gedaan.
Altijd controle is niet nodig. Die onrust van: “Doe ik het wel goed?” of “Doe ik wel genoeg terug?”, moest ik loslaten, want ik had alleen kracht voor mezelf. Mijn wereld werd klein, sterker nog, daar koos ik zelf voor. Mijn behoefte was een kleine bubbel. En dat is mijn les; een kleine wereld is ook heel fijn. Ik kon nooit genieten van een kleine wereld en koos liever voor meer. Daardoor vergat ik soms mijn wereld die als het er op aan komt het aller belangrijkst is. Mijn kleine belangrijke wereld verdient meer. Mijn bijzondere dierbare kring met mensen die er toe doen daar wil ik meer van genieten. Corona heeft mij laten zien dat mijn kleine wereld genoeg is en ik de grote wereld bewust in en uit kan stappen wanneer ik dat wil. Maar als de basis goed is, dus mijn kleine wereld, dan is alles goed en ben ik in rust en harmonie?
Ik hoop dat iedereen gezond is en blijft. En ik hoop dat Corona, hoe vreselijke naar het is, ook iedereen wat positiefs brengt; al is het iets kleins, dan is het nog ergens goed voor geweest naast die boze zwarte wolk. Creëer je eigen mogelijkheden, die zijn er altijd.
Liefs Debbie
